Znamy laureatów Medalu Świętego Brata Alberta
Podczas wczorajszej konferencji prasowej w restauracji „Biała róża” w Krakowie, poświęconej 20. Festiwalowi Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie „Albertiana”, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, prezes Fundacji im. Brata Alberta, przedstawił laureatów wyróżnienia przyznawanego za szczególne zasługi w niesieniu pomocy osobom niepełnosprawnym.
„Albertiana” to wspólne przedsięwzięci Fundacji im. Brata Alberta oraz Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”. Obecnie trwają eliminację 20. edycji projektu, którego zwieńczeniem, 23 marca, będzie, jak co roku, uroczysta gala na Dużej Scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Festiwal ten to nie tylko nagrody i możliwość występu w najpiękniejszym teatrze w Polsce. To przede wszystkim udowadnianie, że niepełnosprawność intelektualna nie jest przeszkodą, by dostarczać publiczności wzruszeń, radości, a także refleksji. I że na podstawowym, najbardziej ludzkim, poziomie wszyscy jesteśmy tacy sami. Pomysłodawczynią „Albertiany” jest Anna Dymna.
Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski przedstawił dziennikarzom tegorocznych laureatów Medale Świętego Brata Alberta. Są nimi:
Adolfina Głowacka – za przekazanie funduszy na budowę Domu Podolskiego w Schronisku dla Niepełnosprawnych w Radwanowicach. Dom ten ma być „żywym pomnikiem” upamiętniającym Polaków z województwa tarnopolskiego, którzy zginęli w czasie II wojny światowej
Paweł Domagała – za działalność społeczną na rzecz osób niepełnosprawnych, a zwłaszcza za wspieranie Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”
Małgorzata i Andrzej Kilańczykowie – za wieloletnie wspieranie osób niepełnosprawnych, mieszkańców Domów Pomocy Społecznej Fundacji im. Brata Alberta w Chorzeszowie oraz Łodzi.
– Nieraz słyszę, że my, artyści, włączamy się w działania charytatywne, bo chcemy sobie poprawić wizerunek – mówiła w trakcie konferencji Anna Dymna. – Zwykle odpowiadam wtedy, by jak najwięcej osób poprawiało sobie wizerunek w taki sposób. Uwielbiam takich ludzi jak mój kolega aktor Paweł Domagała. Jego wspieranie potrzebujących po prostu cieszy, tak zwyczajnie i po ludzku i chyba daje mu radość, a dla nas jego pomaganie jest jak uśmiech. Tacy ludzie to prawdziwe skarby i trzeba ich doceniać i kochać. Inna rzecz, że otrzymanie Medalu Świętego Brata Alberta – a mówię to jako laureatka tego wyróżnienia w 2000 roku – dodaje sił, zmienia życie, rozwija w człowieku chęć pomagania. Przynajmniej na mnie ten medal tak podziałał. Wzięłam się do roboty. Swojej fundacji jeszcze wtedy nie miałam. Wtedy właśnie postanowiłam zorganizować festiwal, którego finał odbywa się w Teatrze Juliusza Słowackiego w Krakowie. Chciałam wciągnąć osoby z niepełnosprawnością intelektualną do naszego świata, by mogły się czuć potrzebne, docenione i szczęśliwe. One godne są tego, by prezentować swój dorobek artystyczny w najpiękniejszym z polskich teatrów. Od pięćdziesięciu lat jestem aktorką i wiem, jaką wspaniałą terapią jest teatr. Jest lekarstwem na wszystko.
