Aktualności

Pan Jakub pochodzi z Radomia. Z wykształcenia jest historykiem, jednym z najlepiej znających alfabet Braille’a Polaków. Cechuje go poczucie humoru. Obecnie pisze doktorat. Urodził się jako wcześniak. Jego płuca nie funkcjonowały. Przeszedł kilka wylewów krwi do mózgu. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie. Potem podejrzewano, że nie jest sprawny intelektualnie. Jednak, wbrew licznym przeciwnościom, chłopiec szybko zaczął chodzić i mówić.

Fot.: archiwum fundacji

Mama pana Jakuba bardzo dbała o jego rozwój intelektualny. Nie miała jednak wiedzy, w jaki sposób przygotować niewidomego syna do praktycznego funkcjonowania w codzienności. Dlatego, jako nastolatek, pan Jakub nie umiał na przykład zrobić sobie kanapki ani poruszać się samodzielnie w przestrzeni. W końcu poznał dziewczynę, która wymagała, by potrafił samodzielnie złożyć ubranie albo zawiązać sobie buty. Inne umiejętności rozmówca Anny Dymnej zdobywał w szkole dla niewidomych na ulicy Tynieckiej w Krakowie.

Żonę, Katarzynę, pan Jakub poznał organizując szkolną dyskotekę. Oświadczył się jej w czasie studiów. Wcześniej od przyszłej małżonki usłyszał jednak: „Albo będziesz samodzielny, albo samotny. Wybieraj”. Zaczął więc nad sobą pracować. Do tego stopnia, że nauczył się nawet przewijać i kąpać swoją córkę. Obecnie z 6-latką dzieli wspólną pasję. Jest nią jazda konna.