Aktualności

Kilka lat po wypadku, który zdarzył się w 2003 r., Przemek wyznał w jednym z wywiadów: „Dzisiaj umiem obsługiwać komputer, swój wózek i telefon komórkowy. Ale zaczynałem od nauki pisania… posługując się zębami”.

Do inspirujących sukcesów Przemka zaliczyć można: skok na spadochronie, zjazd do ponad 75-metrowej jaskini Studnisko, najgłębszej w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (o czym informował między innymi „National Geographic”) albo przejechanie Polski na wózku elektrycznym z zachodu na wschód i z północy na południe, wyprawy z Dover w Anglii do Moherowych Klifów w Irlandii oraz z Poznania do Ouessant nad Atlantykiem. Swoje podróże nasz pracownik zawsze dedykował osobom z niepełnosprawnościami, twierdząc: „Wierzcie mi, że można wszystko. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że nie można już nic”.

Fot.: archiwum fundacji

Ale Przemek żyje nie tylko dla siebie, swoich bliskich i spektakularnych dokonań. Od 14 lat przyjeżdża regularnie z rodzinnej Opalenicy do hospicjum „Palium” w Poznaniu. Jest w nim wolontariuszem. Towarzyszy podopiecznym placówki, uczestniczy w projektach na ich rzecz. Ponadto prowadzi spotkania w szkołach. Od 8 lat angażuje się w międzynarodową, charytatywną inicjatywę „Wings For Life”. Jego najbliższym zamierzeniem jest działanie w Towarzystwie Wspierania Chorych i Potrzebujących im. dra Kazimierza Hołogi „Pelikan”.

– Sytuacja, w której jestem, pozwala mi lepiej wczuwać się w położenie osób cierpiących, rozumieć ich potrzeby. Bez względu na to, czy są to mieszkańcy domów pomocy społecznej, pacjenci oddziałów szpitalnych, hospicyjnych albo ich bliscy. W sytuacjach granicznych wszyscy potrzebujemy uwagi, troski i zrozumienia. Kiedy zauważam takie potrzeby, zawsze na nie odpowiadam” – zaznacza Przemysław Kowalik, półfinalista tegorocznej 20. edycji konkursu „Człowiek bez barier”.

Przemku, ogromnie nam imponujesz. Jesteśmy z Ciebie dumni.