Aktualności

Konkurs, którego pomysłodawczynią jest Anna Dymna, obejmuje kategorię osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz z pozostałymi niepełnosprawnościami. Organizujemy go od 2011 roku.

– Podstawowym sensem każdej twórczości, w tym również poetyckiej, jest poszukiwanie czegoś, w czym możemy siebie wyrażać – poczucie, że potrafimy określać i nadawać kształt temu, co znajduje się w naszym wnętrzu, ukazywać własną perspektywę widzenia świata. Oczywiście, nagrody konkursowe dają satysfakcję. Najistotniejsze jest jednak to, jaką rolę odgrywa twórczość w naszym osobistym życiu, co oznacza ona dla nas samych. Jeśli odczuwamy potrzebę przelewania na papier czy na ekran komputera naszych myśli, nie powinniśmy z tego rezygnować. Tak naprawdę każdy wiersz, nawet najbardziej depresyjny, jest wyrazem nadziei – twierdzi Wojciech Bonowicz, jeden z jurorów naszego konkursu.

Poeta, nominowany m.in. do Nagrody Literackiej „Nike” i Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskie, zauważa też:

– Osoby z niepełnosprawnością intelektualną bywają niezwykle błyskotliwe, miewają też świetną intuicję językową. Potrafią do rozmowy wprowadzić nieoczekiwaną, a bardzo interesującą perspektywę. Tadeusz Sobolewski, który ma córkę Celę z zespołem Downa, opowiadał, że pewnego razu, gdy miał z żoną małą scysję, Cela weszła do kuchni i powiedziała: „Mam uwagę: proszę się kochać!”. Czyż nie jest to fenomenalna, poetycka reakcja? Od mojej niepełnosprawnej przyjaciółki Magdy zapożyczyłem określenie „nie wypierszać się”, przydatne, kiedy ktoś lubi wysuwać się na sam przód, przed innych. Wiersze poetów z niepełnosprawnością intelektualną mogą być zatem oryginalne, proponować coś zaskakującego. Pytanie: na ile ich praca będzie samodzielna? Chociaż z drugiej strony… Żaden malarz nie nauczył się sztuki samodzielnie.

Z kolei Anna Dymna, która co roku przewodniczy konkursowemu jury, zaznacza:

– Wiersze pisane przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną robią na mnie największe wrażenie. Nad tym, dlaczego tak się dzieje, zastanawiałam się szczególnie długo w tym roku. Myślę, że ludzie z innymi niepełnosprawnościami uciekają bardzo często w krainę poezji, chcą zapomnieć o swoim bólu, bezsilności i losie. Tymczasem utwory osób z niepełnosprawnością intelektualną odkrywają najprostsze prawdy, do których my, tak zwani sprawni na umyśle, nie chcemy się przyznać.

Już dzisiaj zachęcamy Was do pisania wierszy do tegorocznej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poezji „Słowa, dobrze, że jesteście”. A może stworzyliście już utwór, którym szczególnie chcielibyście się podzielić?

Niech Wasza poezja przemówi. Niech ukazuje ona, uwrażliwia i zmienia nasz świat.

Grzegorz Młynek