Aktualności

O dramatycznych okolicznościach własnych narodzin pani Adrianna dowiedziała się od siostry, dopiero po śmierci mamy. Z poruszeniem opowiada o tym w programie. Zaczęto ją diagnozować dopiero, gdy miała trzy lata. Kiedy trafiła do „zerówki”, nie rozumiała, dlaczego dzieci się z niej śmieją i nie chcą z nią się bawić. Do trzeciej klasy szkoły podstawowej miała indywidualny tok nauczania. Ostatecznie trafiła do Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Niepełnosprawnych Ruchowo w Busku-Zdroju. Tam poznała swojego małżonka. Swoją relację zaczęli od przyjaźni. Obecnie pani Adrianna zajmuje się między innymi pisaniem książek. Jej autobiografia nosi tytuł „Jestem, żyję, istnieję”. Jest też autorką pozycji „Nerwica lękowa i ja”, w której opisuje własne zmagania ze schorzeniem, jakiemu początkowo mało kto z jej otoczenia dawał wiarę.

Fot.: archiwum fundacji

Pan Kamil urodził się jako wcześniak. Ważył nieco ponad półtora kilograma. Walczono o jego życie. Jako dziecko nieraz otarł się o śmierć. Do przedszkola nie chciano go przyjąć. „Zerówkę” musiał powtarzać. W jego domu był problem z alkoholem. W tamtym czasie ucieczką dla pana Kamila stały się gry komputerowe. Obecnie rozmówca Anny Dymnej pracuje w branży IT.

Pani Adrianna i pan Kamil marzą o wyjeździe na Sycylię oraz o skoku na bungie. Oboje pracują również w stowarzyszeniu „Wojownicy życia”, którego celem jest wspieranie osób z niepełnosprawnościami.