Głównym celem fundacji jest pomoc dorosłym osobom niepełnosprawnym intelektualnie. Zajmuje się ona także wspieraniem leczenia, rehabilitacji oraz edukacji. Do tej pory pomogła ponad 40 tysiącom osób chorych i niepełnosprawnych w całej Polsce. Funkcję prezesa fundacji Anna Dymna pełni społecznie.

Ewa Dziadyk
tel.: 12 31 25 107, 500 091 604
e-mail: ewadziadyk@mimowszystko.org

Działania całoroczne fundacji:

• prowadzenie i utrzymywanie ośrodka rehabilitacyjno-terapeutycznego „Dolina Słońca” w Radwanowicach pod Krakowem (fundacja wybudowała placówkę w latach 2005-2013, głównie ze środków 1% podatku)
• prowadzenie i utrzymywanie Warsztatów Terapii Zajęciowej w nadbałtyckim Lubiatowie (fundacja wybudowała placówkę w latach 2005-2014, głównie ze środków 1% podatku)
• prowadzenie i utrzymywanie ośrodka wytchnieniowego „Spotkajmy się”, dla dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich opiekunów

Realizowane projekty:

• Ogólnopolski Festiwal Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie „Albertiana” (od 2004 r.) – projekt współorganizowany z Fundacją im. Brata Alberta
• „Akademia Odnalezionych Nadziei” (od 2011 r.)
• teatr „Radwanek” (od 2004 r.)
• walentynkowe koncerty charytatywne (od 2008 r.) – projekt współorganizowany z Filharmonią Krakowską
• program „Wsparcie funkcjonowania osoby niepełnosprawnej– asystent osobisty” (od 2008 r.) – projekt dofinansowywany przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
• „Każdy jest komuś potrzebny” (od 2011 r.)
• „Dym Team” (od 2008 r.)
• Ogólnopolski Konkurs Poezji „Słowa, dobrze, że jesteście” (od 2011 r.)

Wyróżnienia przyznane Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”:

• Flaga Rzeczypospolitej Polskiej – wyróżnienie Prezydenta RP
• Pro Infantis Bono – nagroda Rzecznika Praw Dziecka RP
• Lodołamacz 2007 – nagroda Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych
• Statuetka Konkursu Liderzy Ogólnopolskiego Systemu Zdrowia w kat. „Działalność na rzecz pacjenta”
• Perły Medycyny – złota statuetka i dyplom uznania w Ogólnopolskim Konkursie Medycznym „Perły Medycyny”
• Dyplom Benemerenti – nagroda Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego
• Sukces Roku 2007 w Ochronie Zdrowia – Liderzy Medycyny – nagroda miesięcznika „Menedżer Zdrowia”
• „Najlepsi dla dzieci” Serce Gagi 2014 w kat. „Fundacje”
• „Orły” tygodnika „Wprost”
• Viventi Caritate – nagroda Funduszu im. bp. Jana Chrapka

Fundacja Anny Dymnej „Mimo Wszystko” współpracuje z kilkudziesięcioma organizacjami pozarządowymi. Wiele z nich wspiera w obszarach wiedzy księgowej, PR, fundraisingu, a także udzielając wsparcia rzeczowego i finansowego. Tworzy również wspólnie projekty charytatywne.

Nie można pomagać komuś po coś – mówiła w jednym z wywiadów prasowych Anna Dymna w grudniu 2003 roku, niespełna dwa miesiące po zarejestrowaniu fundacji „Mimo Wszystko”. – Pomaga się z potrzeby serca i tak naprawdę zawsze robi się to dla siebie. Jeden dojrzewa do tej myśli wcześniej, drugi później, trzeci pewnie zbyt późno. Oczywiście wolałabym pracować z osobami niepełnosprawnymi bez rozgłosu. Tyle że na tę działalność trzeba zdobywać pieniądze i mnie, jako osobie publicznej, przychodzi to łatwiej (…) Pomoc innym jest oczywiście moją formą spłacania długu. Również wobec kolegów z teatru, którzy, kiedy znalazłam się w dramatycznej sytuacji, bardzo mi pomogli. Bez nich na pewno bym sobie w życiu nie poradziła. Kilkakrotnie przywożono mnie w ciężkim stanie do szpitala. Kiedy załamana leżałam wśród ludzi bez rąk i nóg i widziałam w nich energię i radość życia, sama inaczej zaczęłam patrzeć na swój los¹.

Fundację „Mimo Wszystko” aktorka zarejestrowała 26 września 2003 roku w XI Wydziale Gospodarczym Sądu Rejonowego Kraków-Śródmieście. W swoim ukochanym Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej aktorka pracowała wówczas nad spektaklem „Pieszo” w reżyserii Kazimierza Kutza, a także nad filmową adaptacją „Starej Baśni” reżyserowaną przez Jerzego Hoffmana. Jednocześnie grała w „Damach i huzarach” (reż. K. Kutz), „Spaghetti i miecz” (reż. K. Kutz) oraz „Hamlecie” (reż. K. Jasiński). Organizację – od podstaw – działalności swojej fundacji godziła z wytężoną pracą zawodową.

Fundacja „Mimo Wszystko” została powołana wyłącznie dlatego, aby ratować grupę dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną, mieszkańców schroniska w podkrakowskich Radwanowicach, którzy – na mocy nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych z 20 grudnia 2002 roku – utracili prawo do korzystania z tamtejszych Warsztatów Terapii Zajęciowej finansowanych z budżetu państwa.

Przepisy niewiele mnie obchodziły – tłumaczyła swoją decyzję Anna Dymna. – Interesował mnie wyłącznie fakt, że dwudziestu sześciu niepełnosprawnych intelektualnie nie może dłużej korzystać z warsztatów. Myślałam o tym z przerażeniem. Wszystko wskazywało na to, że będą mieli dach nad głową i dostaną jeść, lecz całe dnie przyjdzie im spędzać w beznadziei, kiwając się pod ścianą. Właśnie dla nich postanowiłam założyć fundację, która utrzymywałaby warsztaty terapeutyczne. Rozumiałam, że w zaistniałej sytuacji nie posiadam żadnego wyboru. Nie mogłam zostawić moich niepełnosprawnych przyjaciół, ani dumać nad tym, co mi się opłaca, a co nie².

W pierwszych miesiącach po rejestracji fundacji, dzięki życzliwości wielu ludzi, Anna Dymna pozyskiwała podstawowe wyposażenie fundacyjnego biura: aparat telefoniczny, urządzenie do przesyłania faksów, meble, komputer… – wszystko, co do tego rodzaju pracy jest niezbędne. Początkowo biuro fundacji miało powierzchnię zaledwie szesnastu metrów kwadratowych. Mieściło się w centrum Krakowa, przy ulicy Kościuszki 43, w budynku należącym do Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego „Biuro Service” sp. z o.o. Pomieszczenia użyczył nieodpłatnie Janusz Pałka, prezes firmy. W budynku „Biuro Service” siedziba fundacji znajdowała się do maja 2006 roku. Następnie została przeniesiona na ulicę Balicką 12 A. Obecna siedziba fundacji mieści się przy ulicy Profesora Stefana Myczkowskiego 4.

Logo „Mimo Wszystko” opracowała Małgorzata Serafin, absolwentka Wydziału Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nazwę dla swojej fundacji Anna Dymna zaczerpnęła z tekstu „Mimo Wszystko”, który wyryto na jednym z przytułków prowadzonych przez Matkę Teresę w Kalkucie. Słowa o tym, że – pomimo rozmaitych ludzkich opinii, oskarżeń, egoizmu czy podejrzliwości – należy pomagać, budować, kochać i nigdy nie poddawać się w czynieniu dobra, otrzymała pewnego deszczowego dnia, gdy na krakowskim Rynku jej niepełnosprawni intelektualnie aktorzy z teatru „Radwanek” prezentowali osobom bezdomnym sztukę „Stworzenie świata”. W trakcie przedstawienia podeszła do niej grupa młodych wolontariuszy pomagających przy organizacji wydarzenia. Jeśli kiedyś będzie pani bardzo źle, to proszę czytać sobie te słowa³  – powiedzieli, wręczając Annie Dymnej kartkę, na której zapisany był tekst Mimo Wszystko.

Ludzie postępują nierozumnie, nielogicznie i samolubnie –
kochaj ich mimo wszystko.
Jeśli czynisz dobro,
oskarżą cię o egocentryzm –
czyń dobro mimo wszystko.
Jeśli odnosisz sukcesy,
zyskujesz fałszywych przyjaciół
i prawdziwych wrogów –
odnoś sukcesy mimo wszystko.
To co budujesz latami,
może runąć w ciągu jednej nocy –
buduj mimo wszystko.
Ludzie w gruncie rzeczy
potrzebują twej pomocy,
mogą cię jednak zaatakować
gdy im pomagasz –
pomagaj mimo wszystko.
Dając światu najlepsze co posiadasz,
otrzymujesz ciosy –
dawaj światu najlepsze co posiadasz,
mimo wszystko.
dr. Kent M. Keith

O powstaniu fundacji „Mimo Wszystko” Anna Dymna poinformowała publicznie po raz pierwszy 21 grudnia 2003 roku. Stało się to podczas Gali Wolontariatu w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Po „Szansie na sukces” dla osób niepełnosprawnych, którą prowadziłam z Wojciechem Mannem na Rynku w Krakowie, po emisji koncertu z Ciechocinka „Razem do gwiazd”, po otrzymaniu Orderu Uśmiechu, po nagrodzie Optimum Humanum, a szczególnie po emisjach telewizyjnego programu „Spotkajmy się”, dostaję setki listów z całej Polski od tych, którzy potrzebują pomocy i tych, którzy chcieliby pomagać, tylko nie wiedzą, jak – mówiła wówczas ze sceny najpiękniejszego teatru w Polsce Anna Dymna. – To właśnie oni przekonali mnie, że powinnam działać konkretniej i mądrzej. Czasy są coraz cięższe. Państwo nie radzi sobie z wieloma problemami, więc samotność, bezradność, nędza chorych i niepełnosprawnych ludzi jest coraz większa. Dlatego musimy im pomóc. Postanowiłam zaryzykować i założyłam fundację. Mam wytyczone główne cele, wiele pomysłów, cudownych przyjaciół, na razie puste konto, ogromną energię i radość, a także głębokie przekonanie o tym, że możemy razem choć trochę rozjaśnić świat³.

1 „Aktorka za progiem”, „Rzeczpospolita” (19 grudnia 2003 r.).
2 „Warto mimo wszystko”, Anna Dymna, Wojciech Szczawiński, SIW Znak 2006.
3 Tamże.
4 Fragment tekstu pochodzi z materiałów archiwalnych Anny Dymnej.